کارشناس مبارزه با بیماری های شبکه بهداشت و درمان چرام گفت: دوره داغداری یک رویداد در زندگی انسان است که فرد را در معرض آسیب قرار می دهد.

کارشناس مبارزه با بیماری های شبکه بهداشت و درمان چرام گفت: دوره داغداری یک رویداد در زندگی انسان است که فرد را در معرض آسیب قرار می دهد.

به گزارش روابط عمومی شبکه بهداشت و درمان چرام؛ فاطمه موسوی افزود: واکنش های مربوط به سوگ در هر فرد با توجه به فرهنگ و قومیت متفاوت است و بیشتر افراد می توانند بر این دوره غلبه کنند.

وی ادامه داد: در 10 درصد موارد، این دوره غم و اندوه طولانی می شود و فرد علائم یک غم و اندوه پیچیده را دارد که به صورت مداوم ذهنش درگیر فرد از دست رفته است و گریه می کند

وی اظهار داشت: وقتی غم و اندوه طولانی شود و بهبودی فرد به تاخیر بیفتد، احساس ناامیدی در فرد به اوج می رسد(غم و اندوه بیشتر از 6تا 7ماه ) که علائم سوماتیک این غم و اندوه می تواند سردرد، درد قفسه سینه و تشنگی باشد.

موسوی با بیان اینکه طبق مطالعات انجام شده سالمندان با سن 75 تا 84 سال غم و اندوه طولانی تر و منجر به افسردگی ونا امیدی، در مقایسه با جوانان بیشتر است، گفت: جالب اینجاست که در سالمندان با سن بیشتر از 85سال احتمال سوگ غیر طبیعی خیلی کمتر است.

وی ابراز داشت: اگر چه بروز سوگ پیچیده به طور کلی پایین است ( 4.8درصد) ولی بیماری های مرتبط با سوگ مثل اضطراب (17.2درصد)، افسردگی (9.7درصد)، کیفیت پایین زندگی و خودکشی زیاد است و تاثیر دیگری که در افراد سالمند می تواند داشته باشد اختلال شناختی است .

کارشناس مبارزه با بیماری های شبکه بهداشت و درمان چرام افزود: افراد سالمندی که دچار سوگ طولانی مدت می شوند تمایل پیدا می کنند که سکوت کنند و در مورد غم و اندوه خود با کسی صحبت نکنند.

 وی اذعان داشت: با توجه به اینکه سالمندان اغلب احساسات خود را بیان نمی کنند فرد مراقب بهداشتی یا پزشک خانواده باید این افراد را قبل از اینکه دچار سوگ شوند شناسایی کنند و با مراقبت های دوره ای به صورت تلفنی و حضوری این افراد را تحت حمایت قرار دهند تا دچار سوگ پیچیده یا درمان نشده، نشوند.

موسوی تصریح کرد: همه اعضای خانواده ای که دچار فقدان شدند باید در طول دوره داغدیدگی، توسط مراقبان یک تماس تلفنی یا تماس حضوری با خانواده داغدیده برقرار شود و ببینند که آیا توان مقابله با داغدیدگی در این افراد وجود دارد یا نیاز به مداخله دارند.

وی با اشاره به اینکه قانون خاصی برای زمان برقراری تماس تلفنی مناسب با خانواده داغدیده وجود ندارد، اظهار داشت: ضروری است که این تماس تلفنی در اسرع وقت انجام بگیرد (به جز در روز تشییع جنازه) و مراقبین باید در طول سال اول سوگواری خانواده عذادار را به صورت منظم ارزیابی کنند.

کارشناس مبارزه با بیماری های شبکه بهداشت و درمان چرام ابراز کرد: ارزیابی باید شامل شناسایی نیازهای اعضای خانواده یا در قالب کمک مالی، پشتیبانی یا مشاوره و حمایت مالی، حمایت شغلی و حمایت روحی و روانی باشد. 

وی خاطر نشان کرد: همیشه به این نکته باید توجه کرد که پذیرش واقعیت سوگ، گام مهمی برای برگشت به زندگی عادی است.

وی ادامه داد: با برگزاری مراسم سوگ به سوگوار فرصت ابراز غم و اندوه به شیوه قابل قبول اجتماعی و فرهنگی داده می شود و به افراد دیگر مجال می دهد که فرد را آرام کنند و خود را در غم او شریک بدانند و این احساس در فرد سوگوار پیش می آید که در این احساس فقدان تنها نیست. 

موسوی اضافه کرد: صحبت کردن، به خاطر آوردن و گریه کردن در مورد مرگ یک عزیز در بین اعضاء خانواده در کاهش غم و اندوه موثر است و این باید از طرف دوستان و اعضاء خانواده، که آنها هم ناراحت و دل نگران هستند و نیاز شما را به صحبت کردن درک می کنند انجام شود.

وی یادآور شد: فرد عزادار از طریق برنامه ریزی روزانه و داشتن نظم، می تواند به زندگی عادی برگردد که تماس مجدد با دوستان و بازگشت به کار یا تحصیل، برای برگشت به زندگی عادی بسیار مهم است.

کارشناس مبارزه با بیماری های شبکه بهداشت و درمان چرام گفت: توجه به نیازهای جسمی از جمله خوابیدن به موقع و به اندازه، ورزش کردن، رسیدگی به تغذیه و رعایت بهداشت برای فرد سوگواری امری لازم و ضروری است.

وی با بیان اینکه به ماهیت دوره ای فرایند سوگ باید توجه کرد یعنی به عبارتی سوگ حالت رفت و برگشتی دارد و باید صبور بود، افزود: شخص سوگوار سوالاتی در مورد زندگی و مرگ خواهد داشت، شما متناسب بودن پرسش ها را تائید و او را به صحبت کردن تشویق کنید.

وی ابراز داشت: در دسترس باشید، این باعث می شود فرد سوگوار مطمئن شود که تنها نیست و در صورت نیاز در کنارش هستید.

موسوی عنوان کرد: از نظر روحی فرد سوگوار خود را در مرکز توجه قرار دهد، اهدافی را برای خود در نظر بگیرد و شیوه های مورد علاقه خود را برای کمک به دیگران مد نظر داشته باشد، نماد ها، فعالیت ها و گروه های مرتبط با ذهنیت و سلیقه خویش را مورد استفاده قرار دهید.

وی فعالیت هایی از قبیل خاطره نویسی، مراقبه، عبادت، پیاده روی و ارتباط با دوستان و مسافرت را در ایجاد آرامش برای فرد سوگوار موثر دانست و اضافه کرد: فرد سوگوار برای قبول مسئولیت های جدید شتاب نکند و کارها را با توانایی خود بسنجد.

کارشناس مبارزه با بیماری های شبکه بهداشت و درمان چرام بیان نمود: زندگی روزمره فرد سوگوار دچار تغییراتی می شود و ممکن است حالت احساسی فرد تغییر کند، فرد دچار احساس خستگی، اختلال در خواب و تمرکز برای طولانی مدت می شود و جذابیت فعالیت های قبلی برای فرد سوگ وار کم رنگ خواهد شد.

وی اذعان داشت: فرد سوگوار باید بداند که یکسری از احساساتش طبیعی است، احساس غم، ترس، یأس، سردرگمی، خشم، گناه و بی­حسی به صورت دوره ای کم و زیاد شده و حالت رفت و برگشتی دارد، باید دانست صحنه ها و خاطرات و مناسبت های معمول زندگی می تواند هیجانات عاطفی ناشی از فقدان را باعث شود.

موسوی با بیان اینکه در نگاه یک فرد سوگوار این حادثه یا فقدان یک امر غیرطبیعی است، گفت: بدین خاطر اهمیت سوگ و فقدان را پائین نیاورید و از دادن پاسخ های بی ارزش به سوالات فرد سوگوار بپرهیزید.

وی ادامه داد: سعی کنید شنونده خوبی باشید، احساسات و گفته های آنها را بپذیرید و از اظهار نظر راجب احساسات و گفته های فرد سوگوار حین سوگواری جداً پرهیز کنید.

موسوی در پایان تصریح کرد: اجازه سوگواری به فرد بدهید، با توجه به عرف و فرهنگ حاکم بر جامعه فرد سوگوار باید بتواند سوگواری کند و این امر در پذیرش واقعیت فقدان، کمک به سزایی می کند، صبور باشید و عجله نکنید.5